ko lete li jasima e suno mun
jan li toki e ni: “sina lete ala lete kin!”
jan Mana li pana e kalama uta ike. ona li awen lukin ala e ko lete pi ma Epulan. ona li toki e ni: “mi sona ala e toki sina. mi seli tan suno taso.”
jan Mana li lete ala. jan Mana li jan Satu ala. jan Mana li jo e len pona.
taso… len ona li tan ma Asin. tenpo pimeja ona li lete lili. tenpo ale la, ma Kalema li lete mute.
jan Mana li pana suli e telo tan nena.
“ike a!” jan ante li tawa sinpin pi jan Mana. ona li kama tan ma Ika li… ona li…
ona li suwi mute. ona li jan mije taso, oko ona li pona nanpa wan tawa jan Mana.
jan pi kute suli li pana e kon tan uta. ona li pana e len suli tawa jan Mana. “o len e ni.”
kon li lete taso, sinpin lawa pi jan Mana li seli. ona li kama jo e li len e len sin. “sina pona.”
“ala, ala! mi pali e pali mi taso.” jan li pana e uta pona. uta pona ni li sama e suno mun. “mi jan Emanela. kama sona pi jan lawa ma li pona mute tawa mi.”
“sina sona e mi?”
jan Emanela li toki e ni: “mi sona e jan ale. taso mi o weka. jan lawa Satu li wile kin e len seli pi ma Ika.”
jan Emanela li anpa e sinpin ona. pini la, ona li tawa weka.
jan Mana li sona e ijo ala.